سلام.

آقا شرمنده. حقير در فضاي بحث كمي جدي شدم، اگر جسارتي شد معذرت.

منظورم اين بود كه برطبق توضيحات بي مايه من نتيجه گيري نكنيد. حرف شما هم درسته و هيچ انحرافي قابل دفاع نيست، بخصوص اگه از سوي منتسبين به يه مكتب درست باشه كه كل قضيه رو زير سؤال ميبره. چنين جايي اصلاً جاي تسامح نيست.

عرض هم كردم كه به نظر مياد انحراف درون ديني، يعني كساني كه بيشتر دم از دين ميزنند خطرناكتره، چون هم انحرافه و هم شبهه ناكارآمدي دين رو القا ميكنه. اگه اين حرف رو قبول كنيم هر طرفي كه بيشتر به ظاهر استدلال ديني ميكنه و رأي شخصي خودش رو قالب طرف ميكنه از نظر اثر اعتقادي كه روي ما ميذاره بيشتره. تو بحثهاي اسلام اين وبلاگ گفتيم كه يكي از راه هاي انحراف دين كتمانه. اما راه ديگه اش تحريف معنوي و قلب موضوعه كه به نظر خطرناكتر از كتمانه. حالا اينكه تو اين بحث ما كدوم طرف خطرناكترند نميدونم. بايد فضاي بحثشون رو ديد.

در اين مورد برخوردهاي حضرت صادق(ع) رو ببينيم. تا جايي که من ميدونم ايشون با غاليان تندتر برخورد ميکردند تا با بقيه منحرفين از دين و حتي کفار.

يا حسين