سلام دوست من!
معلم شهيدمون سخني داره كه مناسب اين پست شما:
بزرگي آدم به حرفهايي نيست كه مي گويد بلكه حرفهايي است كه براي نگفتن داره.
و البته خيلي از چيزها در اين دنياي ما قراردادي هستن و اعتبارشون به قرارداد هاست كه ما گذاشته ايم و شايد به خودي خود ارزشمند نباشد.
انسانهاي بزرگي رو ميشناسم كه دنيا و ظواهر دلفريبش براشون اهميتي نداره بلكه فقط به عنوان يه وسيله مفهوم پيدا ميكنه
مثلا همين مترو يا اتوبوس هاي واحد كه هر روز استفاده مي كنيم ظاهرشون اصلا بياد نمي مووه فقط ميخواهيم ازشون براي رسيدن به مقصد استفاده كنيم دنيا هم همين طوره و اي كاش ما اين گونه باشيم و فريب ظواهر رو نخوريم كه اين دنيا محل گذره و رسيدن به كمال مطلوب روح.
موضوع و نوشته جالبي بود كه خيلي ميشه در موردش و مصاديقش صحبت كرد .
اين نوشته ها ادم رو به تفكر واردار ميكنه.
استفاده برديم
