راستش منظور من اصلا پرهيز از ضرورت هاي زندگي مادي نبود. اتفاقا نکته مهميه، اينکه تو بايد در دنيا زندگي کني و براي تمام ضروريت هاي اون بکوشي، اما دلبسته اش نشي و در اون توقف نکني. خيلي سخته هرلحظه در چيزي نفس کشيدن و براش تلاش کردن، در عين حال مدام ازش عبور کردن و فراتر از اون بهش انديشيدن. تضاد عجيبي داره زيستن تو اين دنيا، و به نظرم خدا راه قشنگي براي رشد ما انتخاب کرده. به عنوان يه آفريده، آفريدگار خود رو تحسين مي کنم!
حرف من اشاره به آسماني زندگي کردن در دنياست. اما زندگي کردن، نه زندگي نکردن!
آشنايان ره عشق در اين بحر عميق
غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده
منونم از توجهت خاطره عزيزم.