اما در مورد نثرتون؛ زيبا و فاخر مي نويسيد...
اما ثقيل. مخصوصاً اين كه در استفاده از تركيب واژه ها و صفات، كمي زياده روي مي كنيد.
به عنوان مثال مي تونستيد به جاي فرياد بلند دانايان از فرياد دانايان استفاده كنيد، چرا كه بلندي صدا به خودي خود در فرياد تا حدودي مستتره، يا مثلاً شايد استفاده از تركيب سكوت فروتننانه كه جهت آرام كردن صداي جهل نادانان و به صورت آگاهانه توسط فرد آگاه صورت مي گيره، منطقي نباشه. چرا كه فروتني بيش از اون كه يك رفتار آگاهانه باشه، نتيجه ناآگاهانه تواضع درونيه فرده و آگاهانه بودنش تا حدودي اون حس كوچكي كه در افراد متواضع به واقع وجود داره رو نقض مي كنه. ضمن اين كه شايد همون لب فرو بستن ابتدا كافي باشه چون مفهوم آگاهانه و صبورانه سكوت كردن رو به خوبي نشون مي ده.
اين نظرات رو به عنوان يه مخاطب عام عرض مي كنم. اميدوارم جسارت بنده رو به بزرگيتون ببخشيد.
بيان اين مفاهيم عميق و سترگ به سادگي ميسر نيست. كاري كه شما به خوبي از عهده اش بر مياين.
موفق باشيد.
