سلام. البته منظور من به هيچ وجه علما و مومنين نبودند، من فرد فرد ملبّسين به لباس اسلام را گفتم. تمامي آنانكه خداوند متعال را يگانه پروردگار خود مي دانند و اسلام زيبا را تجلي خداگونه شدنشان. و به گمانم حتي دانشگاه هاي ما نيز اينگونه نيستند، كه كاش بودند. به اعتقاد من شبهه يك اتفاق نيست كه قرار باشد بعد از پايان تفكر روي دهد. بلكه بخشي از تفكر سالم است و به اين معنيست كه هرلحظه در مورد تمامي تفكراتت در حال بررسي درست ها و نادرست ها و تجديد نظر باشي. تمام زوايا را، همراه با جواب مخالفين در نظر آوري و دوباره براي انديشه ات تصميم بگيري و دگر بار بهترين را انتخاب كني. اينگونه انديشيدن نه تنها براي هيچكس داراي اشكال نيست، بلكه وظيفه فرد فرد خداپرستان حقيقي و هر انسان صاحب انديشه و حقيقت طلبي است و به قشر خاصي نيز تعلق ندارد. "يا ايها الذين امَنوا، امِنوا...، اي كسانيكه ايمان آورده ايد، ايمان بياوريد..." .